Author: PSW Team

Women Workers Union rallies for rights on International Domestic Workers’ Day 2022

Standard

June 16, 2022 | Chennai, Tamil Nadu

(Report compiled by Suhasini Udayakumar, Prajnya intern)

The Penn Thozhilalarkal Sangam (PTS), consisting of more than 50,000 informal workers from Chengalpattu, Chennai, Kanchipuram, and Tiruvalluvar districts, commemorated International Domestic Workers’ Day 2022 on June 16 at Valluvarkottam, Chennai, with a protest aimed at the Government of Tamil Nadu.

PTS’ asks from the state have remained firm and consistent: the creation of a separate law for the rights of domestic workers to ensure job security, minimum wage and social security benefits; ratification of the ILO convention 189; holding of a tripartite convention to discuss the TN labour codes and rules for domestic workers; formation of a Local Complaints Committee (LCC) for domestic workers at the corporation, municipality, ward, and panchayat levels; reduction of the retirement age of all unorganised manual workers to 55 and an increase of the pension amount to INR 3000 per month; a collection of 3% on house tax for welfare purposes; adjustment of white-board bus timings and frequency to benefit domestic workers (7-8.30 AM and 2-5 PM), and representation of women domestic workers on the Minimum Wage Committee, and other labour welfare boards and bodies.

The protest, spearheaded by PTS and Garment and Fashion Workers Union (GAFWU) President Sujada Mody and General Secretary Palani Bharathi, saw the presence of feminist leaders such as V. Geetha and Dr. K. Kalpana, and long-time PTS changemakers such as Dhanalakshmi, Vijayalakshmi, Pushparani, Prema, and Latha.

V. Geetha, one of the country’s most prominent feminist writers and activists emphasised the staggering double burden borne by women (and even more so by domestic workers), the urgent need to meet their demands for fundamental rights, and the power of continued protests.

Dr. K. Kalpana traced the history of women’s work, pointing out women’s invisibilised role in the industrial revolution, and the economic stability that men and the state continue to enjoy purely due to women’s contribution through unpaid and unrelenting domestic and care work. She highlighted the role that domestic worker unions play: they were the first to demand compensation for domestic work, thus kindling the realisation that women must not perform such work for free, be it at home or outside. These unions send out a message to the world that domestic and care work are skilled, essential, and dignified labour. Dr. Kalpana concluded that women must work together to eliminate the stigma associated with such work and raise awareness of the rights to which every woman/domestic worker is entitled.

GAFWU General Secretary Palani Bharathi reprimanded the government’s WIEGO Policy Brief No.23 which set a minimum wage of Rs. 371 per hour for “unskilled” domestic work, stating that all domestic work needs unique and special skills. She also asserted the importance of reducing domestic workers’ retirement age to 55, especially in light of recent pandemic conditions.

PTS President Sujata applauded the protest as a celebration of the 11th anniversary of the Union. She discussed the initiative and unity demonstrated by PTS members, commending them for the respect, recognition and empowerment they have championed for all domestic workers. She stressed the power of continued dialogues with the government and urged members to use benefits wisely, give feedback, and be fully involved in governmental decisions.

Other PTS members such as Dhanalakshmi, Vijayalakshmi, Pushparani, Prema, and Latha motivated their comrades to take pride in their work; to be bold and fearless in voicing their demands for fair pay, bonuses, work hours, leave policies, insurance, perks, benefits etc., and to put up a united front through and through.

This resolute protest and observance of International Domestic Workers’ Day 2022 was a true embodiment of domestic workers’ strength, solidarity, and determination, and a sustained bid for structured work policies that would protect the state’s domestic workers.

Corona Challengers: volunteer chefs

Standard

The second wave of COVID has not only seen a surge of cases but also a surge in the humanitarian support that is coming in from across the globe. In Chennai, for example, there’s been a spurt in the number of people offering to cook for COVID patients. Many of them are recuperating at home and are struggling to have good nutritious food.

We present a snippet of some women who from little known cooks have now become Annapoornis (Goddess of nourishment) for COVID patients in Chennai.

Passion turns to purpose
Rama Parthasarthy discovered her love for cooking much before she became a teenager. But it wasn’t until the outbreak of the pandemic last year that Rama’s culinary delights started making its entry into Chennai homes.  

Rama’s daughter-in-law, Shivakrupa Rajaram, who helps her in this venture, told The Better India.

“We saw what the virus was doing to people, and we decided to start making nutritious meals for those who needed it. The meals are what we eat ourselves at home, comprising of rasam, sambar, vegetable and rice,” she says.


Initially Ramaa’s Kitchen catered to people in and around Mylapore but as word began to spread they started delivering to other areas as well. On an average, Ramaa’s Kitchen provides 20 lunch orders and about 8 dinner orders every day.


Drawing from one’s experiences

For people like Divya Keswani, the decision to start cooking for COVID patients stemmed from her family’s own experience of dealing with COVID. Last year, when her family contracted COVID, they were fortunate to have a strong support system in the form of extended family and friends who took care of them. So, when they began to hear about people struggling to meet nutritional requirements while in isolation, in this second wave, they decided to do their bit. Divya, along with her mother-in-law and father-in-law began providing home-cooked meals for COVID patients, often adding into the food hamper some healthy snacks.  

Similarly, Deshna Krupa, too, put out a message on Twitter to offer food for COVID patients. Ten members of their 14-member family had tested positive for COVID last year. Given the spike in cases this time around, she and her mother Ahalya decided to help by providing home-cooked food for COVID patients who are under home isolation.

Having herself recovered from COVID, Jayalakshmi Sundaresan, a costume designer, understands the importance of consuming nutritious food and that’s why she decided to do the same for others. She and her mother, Kalavathy Sundaresan, have so far provided home-cooked food for around 30 people. Their menu includes watermelon juice, salad, fruits, and pappadam.

Pooling in

But given that these are all initiatives, offered free and with limited human resources, the women are also only able to commit to a certain number of orders in a day. Like Neeta Jessani, an interior designer and baker, who along with her mother, limits the orders to 10 people at a time. The mother-daughter duo sends food for those individuals who live alone or those who have “exhausted their resources” or “can’t afford buying food from outside” and therefore are unable to afford nutritious meals.

A speech pathology student, Deepika Venkatachalam started the #CookforCovid initiative with a simple post offering to provide food for ‘home alone’ quarantined people. The initiative has built a community of 150 volunteers who prepare food and 70 of them who deliver it.

Inspired by her friend Harshni Sreedhar, who was cooking for COVID patients, Deepthi Tanikella too decided to join in and started Meals for Madras. But soon they realised they needed a mechanism to anchor this increasingly growing number of volunteers who wanted to provide food for those affected by COVID and recuperating at home. In stepped in, Srinidy Ravichandran who developed a glide app through which those looking for home-cooked meals can find a cook and those wanting to cook a meal can offer their service.

‘Mission Upkhar’ was started by Abinaya Karthick to provide meals to underprivileged patients. From the central kitchen in Villivakkam, the staff prepares and delivers all three meals, health malts, kabasura kudineer and kashayam to patients.

Apart from COVID patients, Janaki Kanya Rajesh, another volunteer in the city, has been delivering meals for elderly couples who have tested positive and are unable to cook for themselves.

Quietly and diligently from their humble abodes, unflinched by the sweltering Chennai summer, a steady stream of volunteers are cooking and serving COVID patients with the recipe to good health – nutritious home-cooked meals garnished with love and compassion.

#Beijing25 || கண்ணோட்டம்: விஜயகுமார் விவேக்கா, பெண்களின் வறுமைக்கான கட்டமைப்பு வேர்கள்

Standard

பெண்களின் வறுமைக்கான கட்டமைப்பு வேர்கள்

விஜயகுமார் விவேக்கா

பெய்ஜிங் செயல்பாட்டு தளத்தின் இருபத்தி ஐந்தாம் வருடம் நிறைவினை கொண்டாடும் விதமாக நடத்தப்பட்ட ‘கண்ணோட்டம்’ கட்டுரை போட்டியில் கலந்து கொண்டு பரிசு பெற்ற விஜயகுமார் விவேக்காவின் கட்டுரை இது.

#Beijing25 || கண்ணோட்டம்: ர. மேனு , பெண்களின் வறுமைக்கான கட்டமைப்பு வேர்கள்

Standard

பெண்களின் வறுமைக்கான கட்டமைப்பு வேர்கள்

~ ர.மேனு

        இன்றைய காலக்கட்டத்தில் கொடிய நோயினால் இறப்போரை விட அதிகமாக வறுமையினாலேயே  இறக்கின்றனர். வறுமை எனும் மாபெரும்  கொடிய நோயினால் பாதிக்கப்படுவது அதிகமாக அபிவிருத்தி  அடைந்து வரும் நாடுகளிலேயே .வறுமை  என்பது அடிப்படை தேவைகளான “உணவு, நீர், உறையுள், கல்வி, சுகாதாரம் மற்றும்  முறையான கழிவகற்றும் வசதிகள் ” என்பன பூரணமாக பூர்த்தி செய்யப்படவில்லை என்றால் வறுமை என்றும் மற்றும் “நாளாந்த வருமானம் $ 1.25 விட கீழ் நிலையில் இருந்தால் வறுமை”  எனவும் வறுமைக்கு பல வரைவிலக்கணம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. மற்றும் அக்டோபர் 17 ஆம் திகதி உலக வறுமை ஒழிப்பு தினமாக ஐ.நா சபையினால் பிரகடனம் செய்யப்பட்டுள்ளது .

         1950,1960 காலக்கட்டத்தில் “பசுமைப்புரட்சி “ஏற்பட்டது. உலக நாடுகளில் ஏற்பட்ட வறுமை சூழ்நிலையினை குறைப்பதற்காகவே இந்த பசுமைப்புரட்சி ஏற்படுத்தப்பட்டது. ஆனால் பசுமைப்புரட்சியின் விளைவினாலே இன்று வறுமை சூழல் நிலவிவருகிறது. காரணம் உலகம் முழுவதும் உலகமயமாக்கப்பட்டு வருகிறது .  நவீனமயமாக்கப்பட்டமையால் தேவைகள் அதிகரித்து வருகிறது. மற்றும் அளவுக்கு அதிகமான வளங்களை பயன்படுத்தி வருகின்றனர். மற்றும் உற்பத்தி செய்யப்படும் பொருட்கள் உள்நாட்டுப் பாவனையாளர்களுக்கு கிடைப்பதில்லை. அவை முழுமையாக   ஏற்றுமதி செய்யப்படுகின்றன. இந்த காரணங்களினாலேயே உள்நாட்டில் வறுமை ஏற்படுகிறது.  அந்த வகையில் நான் வாழும் இலங்கை நாட்டில் வடக்கு ,கிழக்கு மாகாணங்களில் மற்றும் பொலனறுவை மாவட்டத்தின் சில இடங்களிலும் அதிகமாக வறுமையினால் பாதிப்புகள் ஏற்பட்டுள்ளன. மற்றும் கிராமபுறங்களிலும், நகர்ப்புற சேரிகளிலும் வாழ்கின்ற மக்கள்  வறுமையின் உச்சக்கட்டத்தில் காணப்படுகிறார்கள். அத்துடன் பசி ,பட்டினியால் தினம் தினம் இறக்கின்றார்கள்.

        வறுமை அடித்தளத்தில் பெண்களின் மீதே தாக்கத்தை செலுத்துகிறது .எடுத்துக்காட்டாக இயற்கை அனர்த்தம், வீதி விபத்தில் கணவனை இழந்தோர் ,கணவனால் கைவிடப்பட்டவர்கள், விவாகரத்து பெற்றவர்கள் ,மற்றும் யுத்தத்தினால் பாதிக்கப்பட்டு கணவனை இழந்த பெண்களின் குடும்பத்தில் பெண்களே தமது குடும்பத்தை தலைமை தாங்குகின்றார்கள். இந்த சூழ்நிலையில் வறுமை  பெரிதும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இலங்கையில் உள்நாட்டுப் போரால் பாதிக்கப்பட்டு கணவனை இழந்த பெண்கள், ஊனமுற்றவர்கள் உள்ள குடும்பங்கள், காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்களின் குடும்பங்களில் வறுமை கோரத்தாண்டவம் ஆடுகின்றது.

       வேலையின்மை பிரச்சினையும் வறுமைக்கு முக்கிய காரணம். வேலைவாய்ப்புக்கள் இல்லாத காரணத்தால் வாழ்வாதாரம் தாழ்வு நிலையில் இருக்கிறது. இவ்வேலையின்மை காரணத்தால் வறுமையினைப் போக்குவதற்காக பெண்கள் “வீட்டுவேலைத் தொழிலாளர்களாக” வெளிநாடுகளுக்கு வேலைக்கு செல்கின்றார்கள்.  உதாரணமாக மத்திய கிழக்கு நாடுகள். இவர்கள் வீட்டுத்வேலைத் தொழிலுக்கு செல்வதால் பல்வேறு சவால்களுக்கு முகம் கொடுக்க வேண்டி உள்ளது. சமூகரீதியில் பல்வேறு இன்னல்கள், குடும்பங்கள் இடையே பிணக்குகள், பிள்ளைகள் ஆதரவற்றுப்போதல், கணவர் மறுமணம் செய்தல் என பல பிரச்சினைகளை எதிர்கொள்கின்றனர். அதுமட்டுமின்றி அவர்கள் வேலை செய்யும் இடங்களில் பாலியல் வன்கொடுமை, சம்பளம் முறையாகக் கொடுக்காமை, அதிக நேரம் வேலை செய்ய வேண்டிய கட்டாயம், அடிமையாக நடத்துதல் என்று இவர்கள் உடல், உளரீதியான பிரச்சினைகளை அனுபவிக்கின்றார்கள். பெண்கள் இவ்வாறான சவால்களை எதிர்கொள்ள முக்கிய காரணம் வறுமை. இது தாக்கம் செலுத்தாவிடில் பெண்கள் இவ்வாறான வன்முறைக்கு முகம் கொடுக்க வேண்டியிருக்காது.

          பெண் தலைமை தாங்கும் குடும்பங்களில் வாழ்வாதாரம் குறைவாகவே காணப்படும். பெண்களுக்கான முறையான வேலைவாய்ப்பு இல்லை. இவர்கள் கூலி வேலை செய்வார்கள் எனின்  ஆண்களை விட குறைவாகவே  ஊதியம் கூறுகின்றார்கள். ஏனென்றால் ஆண்களை விட பெண்கள் வலிமை குறைந்தவர்களாம். மற்றும் ஆணுக்கு நிகராக பெண் வேலை செய்ய முடியாதாம் என ஆணாதிக்க சமூகத்தின் கூற்றுக்கு இணங்க குறைவான சம்பளம் பெறுகின்றனர். அதற்கேற்றவாறு அத்தியாவசிய பொருள்களின் விலை உயர்ந்து கொண்டே போகிறது. இதனை வேண்டி உண்பதற்கு பணம் இல்லாத காரணத்தால் பசியும் பட்டினியுடனும் இருக்க வேண்டியநிலை ஏற்படுகிறது.

       இதற்கு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு நாம் இன்று வரை எதிர்கொள்கின்ற மாபெரும் பிரச்சினை “COVID 19″எனும் வைரசின்  இன் தாக்கம். இவ் நோயினால் இறப்பவர்களோடு, வறுமையினாலும் மக்கள் தினம் தினம் செத்துக்கொண்டு இருக்கிறார்கள். ஊரடங்கு உத்தரவு காரணமாக ஊர்கள் முடக்கப்பட்டிருந்த நிலையில் அனைவரும் வீடுகளில் முடங்கிக் கிடந்தார்கள், உண்பதற்கு உணவு இல்லாமல், குடிக்க தண்ணீர்கூட இல்லாமல், வேண்டி உண்பதற்கு பணம் இல்லாமல் அத்தோடு விலைவாசியும் வானைத் தொடும் அளவிற்கு உயர்ந்து கொண்டே போனது. பணம் உள்ளவர்கள் கொரோணா விடுமுறையை சந்தோசமாக  கொண்டாடினார்கள். ஆனால் பணம் இல்லாதவர்கள் உண்ண உணவு இல்லாமல் தினம் தினம் திண்டாடினர்கள்.

         வறுமையும் நமது சமூகம் போன்று எண்ணத்தைக்கொண்டுள்ளது. ஏனென்றால் அதுவும் தனது உக்கிரத்தனத்தினை தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் மீதே காட்டுகிறது. தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் சமூகத்தில் வாழக்கூடாது என்று சமூகம் நினைப்பதை போலவே வறுமையும் தாழ்த்தப்பட்டவர்களை அளழிக்கின்றது. கல்வி அறிவும் வறுமைக்கான காரணங்களில் செல்வாக்கு செலுத்துகின்றது. பெண்களுக்கு முழுமையாக கல்வி கற்கும் உரிமையினை கொடுக்கவில்லை. பெண்கள், ஆணாதிக்க கட்டமைப்பின் கட்டுப்பாட்டில் வாழ்ந்து வருகின்றனர். திருமணத்திற்கு பின் கணவனால் பாலியல் ரீதியான வன்முறைகள் செய்யப்படுகின்றது. அதிக குழந்தைகளை பெற்றெடுக்கிறார்கள். ஆனால் அக் குழந்தைகளை வளர்க்க முடியாமல் போகின்றது. ஏனென்றால் வறுமையினால் போதுமான வசதி வாய்ப்புகள் இல்லை.

    இஸ்லாம் மதத்தினை காரணமாக காட்டி பல தார திருமணம் செய்கின்றார்கள். பின்னர் மனைவிமார்களை சமமாக வைத்துப் பார்க்க முடியவில்லை என்று அவர்களை விட்டு விலகிக் செல்கிறார்கள். இதனால் அந்த பெண்ணும் குழந்தைகளும் ஆதரவற்ற நிலையில் நடுத்தெருவில் நிற்க வேண்டிய நிலை ஏற்படுகிறது. இந்த சூழ்நிலையில் இவர்களால் வாழ்வாதாரத்தை பெற முடியாமல் வறுமையினால் பட்டினி கிடக்க வேண்டிய நிலைமை. அதுமட்டுமின்றி கணவன் குடிகாரனாக இருந்தால் அந்த குடும்பங்கள் மிகவும் மோசமான நிலையில் இருக்கும். அதை வார்த்தைகளால் சொல்லவே தேவையில்லை. பெண்களுக்கே குடும்பத்தினரை பராமரிக்கும் பொறுப்பு இருக்கின்றமையால் வீட்டில் கிடைக்கும்குறைந்தளவானஉணவினை பகிர்ந்து கொடுத்து விட்டு எஞ்சியுள்ளதை உண்பாள். இதனால் பல்வேறு ஊட்டச்சத்து குறைபாடு நோய்களுக்கு உள்ளாகின்றார்கள். இவ்வாறு பல காரணங்களினால் பெண்கள் வறுமையின் அடிப்படை கட்டமைப்பில் பெரிதும் பாதிக்கப்படுகிறார்கள்.

        

#Beijing25 || கண்ணோட்டம்: எஸ். சுப்புலக்ஷ்மி, பெண்களின் வறுமைக்கான கட்டமைப்பு வேர்கள்

Standard

பெண்களின் வறுமைக்கான 
கட்டமைப்பு வேர்கள்

—எஸ். சுப்புலக்ஷ்மி

“ மங்கையராய் பிறப்பதற்கே நல்ல மாதவம் செய்திட வேண்டுமம்மா ”  இந்த வார்த்தைகள் செவிக்கு இனிதாய் இருந்தாலும் இயல்பு வாழ்க்கையில் பொருந்தாத ஒன்று. பெரும்பாலன பெண்கள் இந்த மாதவத்தை விரும்புவதில்லை, அதற்கு பல காரணங்கள் இருந்தாலும் வறுமை முக்கிய காரணம். ஒரு குடும்பம் செழித்திருந்தாலும் பெண் தான் அனுபவிக்கிறாள் , ஒரு குடும்பம் வறுமையால் வாடினாலும் அதை பெண்தான் அனுபவிக்கிறாள்.  ஒரு பெண் வறுமையில் சுழல்கிறாள் என்றால் அதன் வேர்களை நாம் பார்ப்பதில்லை, வெளிப்புறத்திலிருந்து பார்த்துவிட்டு கொஞ்சம் பரிதாப அலையயை வீசிவிட்டு நகர்ந்து போகிறவர்கள்தான் அதிகம். அவள் ஏன் வறுமையில் இருக்கிறாள் அதை எவ்வாறு ஒழிப்பது என்று யாரும் இறங்குவதில்லை. அவளுக்கு சிறிது உணவோ உடையோ வாங்கி குடுத்துவிட்டு பெருமிதத்துடன் உலகம் நகர்கிறது, இன்று உதவி செய்யலாம் , உணவும் உடையும் தற்காலிகமானதே, நாளைக்கு அவள் என்ன செய்வாள் என்று மனம் பதைபதைக்கும்  போதுதான் தெளிவு பிறக்கும்.

எனக்கு தெரிந்த எவ்வளோவோ பெண்கள் வறுமையில் பிறந்து வறுமையாலேயே இறந்திருக்கிறார்கள், கணவன் குடிகாரனாக அமைந்து விட்டால் இன்னும் கொடுமை. எவ்வளோவோ திறமை தனக்குள்ளிருந்தும் தன கணவனின் சொல் கேட்டு அடங்கி போகிறாள். ஆணாதிக்கம் மிக்க  சமுதாயத்தில் அவளை வேளைக்கு செல்லவும் அனுமதிப்பதில்லை ” பொட்டச்சி சம்பாரிச்சுதான் இந்த குடும்பம் நடக்கணுமா ” என்ற வீண் மண்டை கனம்.  வறுமையான குடும்பத்தில் பிறக்கும் பெண் வறுமைக்கு பயந்து ஒடுங்கி மறுபடியும் வறுமைக்கே பலியாகிறாள், ஏன் அந்த குடும்பத்தில் வறுமை என்று யோசிக்கிறோமா , அப்படி யோசிப்பவர்கள் மிகவும் குறைவு , உதவி செய்ய விழைகிறவர்கள் கூட தற்காலிக உதவிதான்

செய்கிறார்களே தவிர வறுமையை வேரோடு பிடுங்கி எரிய மறுக்கிறார்கள்,  ஒரு இள வயது பெண் வறுமையில் வாடினால் அவளுக்கு படிப்பிற்கு உதவி செய்யுங்கள் , படிப்பு அவளை வறுமையிலிருந்து மீட்டெடுக்கும், படிப்பின் சுவையை அவள் உணரட்டும், அவள் படிப்பு முடியும் வரை அவள் உணவிற்கும் உதவுங்கள், ஆரோக்யமான பெண்ணால் வலிமையான எதிர்காலத்தை உருவாக்க முடியும்.

வறுமை ஏன் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது பெண்கள் மத்தியில் ? யோசித்தோமா , இதற்கு தீர்வு இளைய சமுதாயத்தினரை தேர்ந்தெடுங்கள் , வறுமையை பற்றி பேசி கொண்டே இருக்க கூடாது என்று அறிவுறுத்துங்கள் , எண்ணங்களை மாற்றுங்கள், உறுதியாக பெண்ணினம் சக்தி பெறும்.

பெண்கள் தினத்தன்று மட்டும் கொண்டாடப்பட வேண்டியவள் அல்ல பெண், அன்றாடம் போற்றப்பட வேண்டியவள். நுனிபுல்லாக பெண்களின் வறுமையை பார்க்காமல் ஆழமாக பார்த்து அந்த வேர்களை பிடுங்கி எறிவோம் , செழிப்பான சமுதாயத்தை உருவாக்குவோம் !

வறுமையிலும் நம் தங்கைகள் சிறப்பான மதிப்பெண் எடுக்கிறார்கள், பஞ்சு மெத்தையில் படுத்து சொகுசு வாழ்க்கையில் படித்த பெண்களை விட அதிக மதிப்பெண் எடுக்கிறார்கள் , ஆனால் அதற்கு பின் அவர்களின் வாழ்க்கை எங்கே போகிறது ? அறிவோமா என்றால் இல்லை என்ற பதிலே பொருந்தும்.  ஊடகங்களும் அவர்களை காட்சி பொருளாக்கி , வறுமையான வீட்டையும் , நலிந்த பெற்றோர்களையும் காட்டி நம்மளை வை பிளக்க வைக்கின்றன . அதோடு அந்த செய்தி முடிந்துவிடும் அதை பார்த்து சிலர் உதவுவார்கள் , படிப்பு செலவை நானே ஏற்கிறேன் , அவள் படித்து முடித்துவிட்டால் வறுமை ஒழிவது உறுதி அண்ணல் படித்து முடிக்கணுமே , உதவ முன் வருபவர்கள் படிப்புக்கு உதவுவார்கள் அவளின் மூன்று வேலை உணவுக்கு யார் உதவுவார்கள், குடிகார தந்தை தாய் ஈட்டும் சிறிது பணத்தையும் பறித்து விடுகிறான், ஒரு கட்டத்தில் உடல் நிலை சரியில்லாமல் படுத்து விடுகிறான் , கூட பிறந்தவர்களை யார் கவனிப்பது, தந்தையின் மருத்துவ செலவுக்கு என்ன செய்வது, இப்படி பட்ட சூழ்நிலையில் ஒரு பெண்ணால் மனது ஒன்றி எப்படி படிப்பை தொடர முடியும், தாய்க்கு துணையாக தானும் வேளைக்கு செல்ல முடிவெடுக்கிறாள் , இப்படித்தான் செல்கிறது இள வயது வறுமை. அன்றே அவ்வை சொன்னாள் ” கொடிது கொடிது வறுமை கொடிது , அதனிலும் கொடிது இளமையில் வறுமை” பல பெண்கள் அதை தான் அனுபவித்து வருகிறார்கள். வறுமையின் வேர்களை அறுக்க வேண்டுமென்றால் விசாலமான பார்வை தேவை, தற்காலிக உதவிகள் செய்வதை விடுத்து ஆழமான உதவிகளை செய்து பெண்களின் வாழ்வாதாரத்தை உயர்த்தி வறுமையை வேரறுப்போம்.

“மாதர் தம்மை இழிவு செய்யும் மடமையை கொளுத்துவோம்”  எத்துணை பேர் இதை சரி என்பார்கள், மேடை பேச்சுக்கும் , பெருமை பேச்சுக்கும் இது சரி வருமே தவிர நடைமுறை வாழ்க்கையில் முடியாத ஒன்று, பெண்கள் சந்திக்கும் பிரச்சினைகள் தான் எவ்வளவு , சரி வீட்டில் வறுமை வெளியே வந்து சம்பாதித்து குடும்பத்தை உயர்த்தலாம் என்றால் இந்த சமுதாயம் அவளை புரட்டி போடுகிறது , பல சோதனைகளை அவள் சந்திக்க நேரிடுகிறது, அவமான படுத்த படுகிறாள் , அவளின் பலவீனத்தை , அன்பான உள்ளத்தை கூறு போடுகிறது, இத்தனையும் தாண்டி அவள் முன்னேறுகிறாள் என்றால் பாரதி கனவு கண்ட புதுமை பெண் அவள்தான், கொடுமை என்னவென்றால் அந்த புதுமை பெண்கள் அடிக்கடி பூப்பதில்லை.  வேறு வழி இல்லாமல் கிடைக்கும் கூலி வேலையை செய்து கொண்டு மறுபடியும் அதே வறுமை, இப்படி சொல்லி கொண்டே போகலாம். வறுமை அரக்கனை பெண்களின் பாதையிலிருந்து நசுக்கி விட்டால் வளமான அழகான உலகம் அமைவது உறுதி.

#Beijing25 ||ROADMAP: women and peace

Standard

Shohini Banerjee’s depiction of the inclusion of women in peace processes was the winner of Roadmap, an infographic contest to celebrate 25 years of the Beijing Platform for Action.

References

  1. Council on Foreign Relations. Women’s Roles in Peace Processes: Explore the Data. Retrieved August 15, 2020, from https://www.cfr.org/womens-participation-in-peace-processes/explore-the-data
  2. Gender Peacekeeping. Retrieved August 20, 2020, from
    https://peacekeeping.un.org/en/gender
  3. Hedström, J., & Senarathna, T. (Eds.). (2015). Women in Conflict and Peace (Rep.). International Institute for Democracy and Electoral Assistance. from https://www.idea.int/sites/default/files/publications/women-in-conflict-and-peace.pdf
  4. Khullar, A. (2020, January 16). A Lukewarm Commitment: India and Gender Equality in Security Affairs. Retrieved August 26, 2020, from https://southasianvoices.org/a-lukewarm-commitment-indian-perspectives-on-unscr-1325/
  5. Landmark resolution on Women, Peace and Security (Security Council resolution 1325). (n.d.). Retrieved August 20, 2020, from https://www.un.org/womenwatch/osagi/wps/
  6. O’Reilly, M. (2015). Why Women? Inclusive Security and Peaceful Societies (Rep.). Inclusive Security. from https://www.inclusivesecurity.org/wp-content/uploads/2020/02/Why-Women-Brief-2020.pdf
  7. Press Trust India. (2019, October 22). Urgent need to institutionalise involvement of women in conflict prevention: India. Retrieved August 15, 2020, from https://economictimes.indiatimes.com/news/politics-and-nation/urgent-need-to-institutionalise-involvement-of-women-in-conflict-prevention-india/articleshow/71699614.cms?utm_source=contentofinterest
  8. Samad, K. (2011). Gender, Conflict and Peace-building: On the Margins of Development
    (Rep.). Paris: UNESCO. doi: BFC/PCPD/2011/PI/1/REV.2

Shohini Banerjee is a Gender and Development Consultant.

#Beijing25 || Viewpoint: Pramila, the structural roots of women’s poverty

Standard

The winner of Viewpoint, an essay contest to commemorate 25 years of Beijing Platform for Action, was this essay by Berneth Pramila

Poverty can be understood as scarcity of money. A woman’s poverty is a state when she cannot afford to earn money for livelihood. The structural roots leading to such a status can be unemployment which leads us to uneducated or under-educated women. This maybe followed by early marriage of girls, several child births, unequal treatment by the husband and his family in financial decisions, threat and harassment regarding her employment at the workplace, pay gaps, inequality of representation in decision making boards, committees, institutions, and even in parliament.

The socio-economic-political, religious, and cultural beliefs, norms and sanctions that are predominantly developed and maintained by the male population play a key role in sustaining women in the poverty state. A girl child is treated secondary and ignored against the male child in all aspects including nutrition, education, and property rights. She is rarely introduced to reasoning, thinking, decision-making, and qualities that will groom her into a potential, capable, and independent human being; especially economic independence is almost never taught or developed in the girl child. She is thus always a dependent on others at all stages of her life.

Even though culturally and religiously a woman still faces the threat of poverty, nowadays there are many changes taking place in socio-economic and political arenas due to globalisation. Education is the key factor for women’s employment and self-awareness. Technological progress and its availability also have created tremendous awareness in women about other pioneering women that are independent, prosperous, and self-deciding.

Realization and acknowledging by families, particularly by men, that women are equals and partners by birth and in life, might bring about much more development and progress in alleviating and chopping off these structural roots of women’s poverty. The government and policy makers need to play a pivotal role in introducing and implementing programs and laws that bring about awareness, upliftment, and societal change in the status of women. This also will have a much broader reach for women in remote and tribal areas.

#Beijing25 || Viewpoint: SAMYUKTHA, Gender-based Violence and Social Inequality

Standard

By V SAMYUKTHA

Even during the neanderthal era, humans knew no bounds to inequality. Women had their roles and men had theirs. But as us humans started to evolve and take over the planet as our own, we started to think way beyond what was logical that we are illiterate compared to any other animals.

All living beings irrespective of their genders have a role in the planet. May it be as immaterial and insignificant as it may seem, everyone is linked in our world and we impact each other in several ways possible.

When these roles were amplified and exaggerated by the evolved race of humans, that’s where the term of inequality was brought in. Certain functions were labelled to genders and races. Caste system was brought in and a lot of injustice prevailed.

In our society, women have prefixed roles to play in their homes and the society. They are meant to stay at homes and take care. Their purpose is fixed to giving the maternal care that all their tender bodies can give.

Now the world has grown again where after centuries, women have voiced out their will and have gotten a platform where they can choose to work or stay at home for their families. That’s where we are standing right now and nowhere else.

Women are still restricted from a lot of activities that men have the privilege to. In India and many other countries, the roles for women are justified with an excuse of culture. Ask the patriarchal world what culture is, no one knows.

The female genital oragans are viewed as pieces of mockery and sex jokes whereas “having the balls” to do things are just acceptable. Women in India, right now are being beaten by their husbands or being burnt or thrown acid on their faces. They don’t stand up for themselves because they know that not all in the society will stand with their guts. They have nowhere to go to and hence, they settle to keep their necks bent and faces bruised.

There are a lot of NGOs in India where their locations are kept anonymous in fear of attacks.

Women may not be masculine like men, so are men not feminine like women. All genders have their purpose in society and we as humans have been blessed with morals ethics and intelligence to gauge what’s wrong and what’s right.women have been proven to be excellent leaders as well as caretakers. Men too have been identified with various qualities. No talent or voice is restricted to one’s body or gender. It’s high time that we realise the need to let all genders prevail equally in society so that our nation and the world becomes a place that our future grows up respecting and learning from.

#Beijing25 || Viewpoint: George, Gender-based Violence and Social Inequality

Standard

By Angelin Anna George

Earth contains millions of animal species and they are all present in two types, a male and a female. This distinction is based on the biological differences and the category of distinction is the sex of the animal. So what is gender then? Gender is a social construct which was created to define man and woman. Women all over the world have experienced oppression because according to this social construct women were supposed to be meek and submissive; thus making them easy targets for oppression.

The asymmetrical relation between the two genders has always been cited as a reason for the inequality experienced. According to this asymmetric relationship, women are considered as the secondary or other sex that is weak and incapable of being productive; while men are considered as the superior and productive sex. Years of suppression of the female sex has had drastic effects on the society as a whole. Sometimes, women limit themselves because of the ideals that have been driven into their minds over the years. In other cases, men limit women to a life inside the house because their faulty education taught them to blindly follow the patriarchal norms. Basically, the social construct of gender has embedded itself deep in the minds of most people. This leads to problems such as social inequality amongst men and women. Individuals who still view women as the weaker sex believe that they cannot handle professional jobs and discriminate against any female who is striving to make a different life for her.

People all around the world are always striving to matter and to assert their dominance at some point in life. Often, the safest place that men can assert their dominance without having their masculinity questioned with resistance is at home with their wife. This is the cause for most cases of gender based violence. Most women do not stand up for themselves because of the norms and values that they are taught as a child. The problem lies in the fact that these values and norms were taught by a patriarchal society that did not value women. Therefore, these women believe that they are only suited for such a life wherein they have to blindly serve their husband.  Domestic violence as a form of abuse can be physical, verbal, emotional, economic, religious and sexual abuse. It ranges from subtly demeaning woman to brutal assaults such as marital rape. Gender based violence can also been seen in the way women are treated by unknown men in the society, for example, most women have experienced the gaze and lewd comments of strange men.  

In conclusion, the female sex has had to deal with years of oppression and in fact, they are still dealing with inequalities in all phases of their life. Yet, this oppression is currently not as bad as our ancestors have had to face. Since most women have gained resilience and strength from the hurdles they have had to overcome in life, they are able to slowly end change this misogynistic attitude of the society. Even though it is a very slow process, it has resulted in a lot of good. Most firms and government sectors have hard and fast rules about the minimum number of women employees, and violence against women have been deemed as a criminal offence. Therefore, women as a whole have started to fight against this oppression and stand up together for their right to live their life.